Küçük İstavrit
Küçük istavrit yiyecek bir şey sanıp

Hızla atıldı çapariye

Önce müthiş bir acı duydu dudağında

Gümbür gümbür oldu yüreği

Sonra hızla çekildi yukarıya

Aslında hep merak etmişti

Denizlerin üstünü

Neye benzerdi acep gökyüzü

Bir yanda büyük merak

Bir yanda ölüm korkusu

'Dudağı Yarıklar' denir şanslıdır onlar

Hani görüp de gökyüzünü insanı

Oltadan son anda kurtulanlar

Ne çare balıkçının parmakları hoyratça kavradı onu

Küçük istavrit anladı yolun sonu

Koca denizlere sığmazdı yüreği

Oysa şimdi yüzerken küçücük yeşil leğende

Cansız uzanıvermişti

Dostlarında değiyordu minik yüzgeci

İnsanlar gelip geçtiler önünden

Bir kedi yalanarak baktı gökyüzünün içine

Yavaşça karardı dünya

Başı da dönüyordu

Son bir kez düşündü derin maviyi

Beyaz mercanı bir de yeşil yosunu

İşte tam o anda eğilip aldım onu

Yürüdüm deniz kenarına

Bir öpücük kondurdum başına

İki damla gözyaşından ibaret

Sade bir törenle saldım denizin sularına

Bir an öylece bakakaldı

Sonra sevinçle dibe daldı

Gitti tüm kederlerimi söküp atarak

Teşekkürü de ihmal etmemişti

Birkaç değerli pulunu elime avuçlarıma bırakarak

Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme

Sorar gibiydiler neden yaptın bunu niye

'Birgün dedim bulursam kendimi

Yeşileğendeki istavrit kadar çaresiz

Son ana kadar hep bir umudum olsun diye'



Admin

Fıkralarla Gülme Zamanı | http://www.fikra.sevdaligul.com