Kafiyesi yok ama...
Idris'le Dursun, kahvede ayri masalarda hafif sıkkın oturuyorlar.

Idris sesleniyor:

- Bana "ayran" desene...

- Ayran!

- Uyy, ben da senun karuna hayran!

Fena halde bozulan Dursun, biraz sonra Idris'e sesleniyor:

- Bana "gazoz" desena...

- Gazoz...

- Uyy, ben da senun karini öptum...

Idris, dudak büküyor:

- Bu söylediğunun kafiyesi yoktur...

Dursun sözü bagliyor:

- Kafiyesi yoktur ama asli vardur!

Admin

Fıkralarla Gülme Zamanı | http://www.fikra.sevdaligul.com