2003 yilinda bana zincir mektup (chain letters) gonderen tum dost ve
arkadaslarima tesekkur ederim.
Sayenizde tuvalet temizlemekte kullanildigini ogrendigim Cola'yi icemez oldum.

AIDS virusu tasiyan igneler popoma batacak korkusuyla sinemaya gidemez oldum.

Deodorantlar kanser yapiyor diye sayenizde artik bir domuz gibi kokuyorm.

Marketlerde yasli kadinlar beni kandirip parfum koklatacagim diye bayiltip
kacirir korkusuyla ya markete gitmiyorum ya da yasli
kadinlara asla yardim
etmiyorum.

Telefon hattimi kullanip bana borc takarlar korkusuyla telefona bile cevap veremiyorum.

Yiyeceklerin icinde neler oldugunu acikca ifsa etmeniz karsisinda korkudan
yemek yiyemez oldum.

Ustune kesin fare sicmistir diye hicbir kutu icecegi icemiyorum.

Cok begensem bile ya ickime ilac koyup beni uyutup organlarimi calar ve
buz dolu kuvetin icinde uyanirsam diye bana yaklasanlari tersliyorum.

Tum birikimlerimi hastenade yatan ve olmek uzere olan cocuklara yatirdim.
Bes parasiz kaldim.

Mail listesine katilirsam alacagim soylenen para, bilgisayar, cep telefonu ya da
gezileri beklemekten evden disari cikamaz oldum.

Bir maili forward etmedim basima ne belalar gelecek diye korkuyla
beklemekten ruh sagligimi kaybettim.

SIMDI: Eger bu maili 60 saniye icinde 1200 kisiye yollamazsan,

ishal bir kus sabah aksam kafana sicacak ve hayati sana dar edecektir.