Temel birgün basur olmuş ama bu hastalık iyice ilerlemiş..Öyle ilerlemiş ki ilaçlar bizim gariban Temel'e yetmez olmuş...Önceleri bunu kimseye söyleyemezken sonra karar vermiş bu konuyu Dursun'a açmayaaaa:
-Dursun ya benim çok kötü bir derdim var!
-Nedir o la Temel?
-Basur olduk,kan geliyo dötten!
-Ula düşündüğün bu mu senin bizim köyden bir çocuk vardı..Çalıştı çabaladı Amerika'da doktor oldu.Ona bir soralım o bilir mutlaka!..
-Hay yaşa hadi gidelim.

Hemen ertesi günkü uçakla Temel ile Dursun Amerika'da almışlar soluğu...Doktor Dursun'u tanımış.Biraz hoş beş muhabbetten sonra doktor almış Temel'i içeri.Temel de bir bir anlatmış bütün dertlerini..Doktor buna çok güçlü bir ilaç vermiş.Bu seni epey bir idare eder demiş..Temel ile Dursun sevine sevine dönmüşler memleketlerine...

Aradan 4-5 sene geçtikten sonra Temel'in hastalık yine hortlamış..Öyle bir hortlamış ki doktorun ilaçları artık kesmez olmuş..Önce bir telefon açmışlar doktora.Demişler böyle böyle..Doktor demiş sen gel buraya ben sana daha sert bir ilaç veriyim.

İlacı almaya gittiklerinde durumun ciddiyetini(!) kavrayan doktor başka yolu yok sana "Döt nakli" yapacaz demiş..Sen git memleketine biz sana uygun bir döt bulunca ararız seni..

Gel zaman git zaman doktor en sonunda aramış..En sonunda döt nakli gerçekleşmiş..Temel mutlu tabi ama bir süre sonra dötün canı başka şeyler istemeye başlamış.Baktı olmayacak aramış doktoru:
-Doktor bey...
-Noldu yine mi başladı hastalık?
-Yok geçti de bunun canı başka şeyler istemeye başladı.
Doktor biraz düşünmüş sonra da:
-Yaw döt senin mi miktir gitsin!