Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde, çok iyi arkadaş olan bir atla bir tavuk varmış...

Bir sürü diğer hayvanlarla birlikte bir çiftlikte mutlu bir hayat sürerlermiş...

Bir gün atla tavuk dere kenarında oynarlarken, at birden bataklığa adım atmış ve bataklık atı içeri çekmeye başlamış..

Tavuğa "bana yardım eeeeet"diye seslenmiş. Tavuk bunun üzerine koşa koşa çiftliğe gitmiş, çiftçinin BMW sine atladığı gibi bataklık kenarına gelmiş....

Bagajdan bir ip çıkarmış, bir ucunu BMWnin arkasına bağlamış bir ucunu da düğüm yapıp atın ayağına doğru fırlatmış, ve arabayı çalıştırmış.....

Araba ilerledikçe at bataklıktan yavaş yavaş karaya çıkmış, ve tavuğa "sana hayatımı borçluyum canım dostum" diye teşekkür etmiş...

Birkaç gün sonra, at bir gün dere kenarında su içerken tavuğun çığlıklarını duymuş...

Başımı kaldırmış bir de ne görsün, bu sefer de tavuk bataklığa düşmüş çırpınıyor hem de boğazına kadar batmış...

At önce etrafına bakmış, ne ip var ne bişey, zaten BMW? yi de çiftçi almış şehre gitmek için. Ne yapsın? At derin bir nefes almış ve bacaklarını iyice aralayarak bataklığın kenarına gelmiş, kocaman organını tavuğa uzatmış: "hadi dostum sana uzatıyorum iyice asıl ve seni kıyıya
çekeyim".

Ve tavuk atın şeyine asılmış, yavaş yavaş at onu kıyıya çekmeyi başarmış.
Tavuk ona mutlulukla gülümsemiş:

"işte şimdi sen de benim hayatımı kurtardın dostum"....

Peki bu hikayenin ana fikri nedir?

"At kadar şeyiniz varsa etraftaki piliçleri toplamak için bir BMW ye ihtiyacınız yok".

Saygılarımla
Cem YILMAZ