Aşk Dengesizdir

Aşk bütün duyguların en uç noktalarda "sallandığı" yer... Yüreğin durmak bilmez "tahteravallisi"... Ve bütün dengelerimizi "sarsan" bir hayat durağı... Çünkü aşk insanı mutluluktan "gökyüzüne" çıkarabilir ama kopmuş bir salıncaktan düşmüş kadar da ölümcül yaralayabilir. Mutluluk "havadayken" içinizde binlerce kuş havalanır. Sözleriniz çiçeklenir, sesiniz şarkılanır, bedeniniz ışıklanır. Çevreye bakışınız canlanır, geleceğe dair umutlarınız şahlanır, hayata karşı "iştahınız" açılır. Mutsuzluk tarafı yukarı çıktığı zaman ise, en yakınınızı toprağa vermiş kadar kederlenirsiniz. Ruhunuz sakatlanır, inançlarınız parçalanır, ölümle yüzyüze gelir ve kendinizden uzaklaşırsınız.

Aşk insanı bir depremzede gibi çaresiz, iflas etmiş bir işadamı kadar umutsuz, kanserli bir hasta misali korkulu acılar içinde bırakabilir. Ama yine aşk, kişiyi Bill Gates kadar "mucit", Churchill kadar "kıvrak düşünceli" , Atatürk kadar "devrimci" yapabilir. Öyle ki, sorunlarda ürettiğin çözümlere, kavgalarda yarattığın strateji ve taktiklere ve geleceğe dair "yazdığın" programlara kendiniz bile şaşarsınız.(şahsen ben bazan şaşıyorum kendime) Aşık olan insanlar içindeki gizli bir "sadistin" ortaya çıktığını görüp hayrete düşerler. Karşısındakini üzmekten, ezmekten, ağlatmaktan ve yalvartmaktan keyif aldığını dehşetle farkederler. Kimseye yapmadığı "işkenceleri" yapmaya başlar. Meraklandırmak, kırmak, kuşku yaratmak ve kaygılandırmak gibi, başkalarından kaçırdığı nice olumsuz "fiili" sevdiğine sonsuz yaşatırlar. Ve yine aşık olanlar aynı zamanda kendilerinin acı çektikçe seven ve bağlanan "mazoşist" yanıyla da karşılaşıp, irkilirler. Aşkta can yakan ve canının yanmasından haz alan, kırıcı ve kırılgan olan, üzen ve üzülen aynı kişidir...

Acı çektikçe aşk daha çok beslenir, beslendikçe yaralar daha çok kanar, kanadıkça daha çok kinlenir ve kinlendikçe daha çok aşık olursunuz. Bu sarsıcı duygusal çatlama ve yarılmadan "başka biri" çıkar ve kendisinin hiç tanımadığı tarafları insana tokat gibi çarpar.

Aşık biri evliyken bekar, bekarken evli olabilir. Çalışkanken tembel, tembelken iş manyağı kesilebilir. Dürüstken yalancı, yalancıyken sözüne güvenilir hale dönüşebilir. Serseriyken mazbut, mazbutken uçarı yaşayabilir.

Evet, aşk dengesizdir ve hep bir tarafı aşağıda bir tarafı yukarıda durur. Ve insan "dengeye" dolayısıyla "huzura" ulaştığı zaman da aşk yok olur..tabi bu kişiden kişiye değişir..Bana soracak olursanız benim için aşk sonsuzdur,huzuru bulsam bile aşkım ölmez...